Decyzja budowy kościoła została podjęta przez Administratora Diecezji Krakowskiej Księcia Prymasa Poniatowskiego wraz po rozmowie z panią Teresą z książąt Sułkowskich hr. Wielkopolską fundatorkami kościoła dnia 25 września 1788r. /czy w 1798 jak podaje 21 62r./ aplikując na rzecz nowo erygowanego kościoła różne dziesięciny.
Budowę kościoła rozpoczęto w 1798 r. W 1804 r. dnia 31 lipca kościół został poświęcony przez ks. Cypriana Gdowskiego. Budowę ukończono w 1810 r. komendarzem w Bobrku był ks Wojciech Lipka. Pierwszym proboszczem utworzonej 12 kwietnia 1840 r. parafii Bobrek był ks. Mateusz Solarski. Kościół konsekrował 22 września 1863r bp Antoni Janusz Gałecki biskup Administrator Diecezji Krakowskiej.
Kościół zbudowany z kamienia i cegły, swe fundamenty opiera na powierzchni palami drewnianymi wyłożonej.
Długość kościoła wynosi 36,5 m, szerokość 15 m, wysokość nawy wynosi 14 m. Kościół zajmuje łącznie powierzchnię 664m2, jego zaś kubatura wynosi około 5 tys.m3.
Kościół jest jednonawowy.
Wieża
W klatce schodowej prowadzącej na chór znajdują się drzwi w ściance oddzielającej część klatki schodowej na chór od części pozostałej, przez które prowadzi wejście na wieżę.
Na wieży znajduje się zegar wykonany przez ks. Kazimierza Lissewskiego – proboszcza z Płazy. Zegar ten został poświęcony przez ks. Andrzeja Bajera z Krakowa 7.VI.1970 r.
Ma wieży zawieszone są dzwony. Dwa największe, to jest: „Maria” i „Józef” zostały zawieszone w 1970 roku. Na obydwu jest napis: „Dzwony ufundowane ofiarnością parafian mieszkańców Bobrku, Gorzowa, Gromca i Szyjek, staraniem pasterza Ks. Stefana Wyszogrodzkiego ku uczczeniu Matki Bożej w drugą rocznicę nawiedzenia przez Nią parafii. Bobrek RP 1970”. Ponadto dzwon „Maria” ma napis: „Maryjo Królowo Polski módl się za nami”.
Dzwon „Józef” ma natomiast dodatkowo napis: „Św. Józefie Patronie rodzin miej nas w swojej opiece”.
Dzwony były odlane w odlewni dzwonów w Dąbrowie Górniczej przez Franciszka Kubicę. Dzwony te konsekrował J.E.Ks.Kard. Karol Wojtyła dnia 7.III.1971 r.
Trzeci dzwon odlany w 1920 roku przez Ks. Szwabe – Odlewnia Dzwonów w Białej – ma na imię „Wojciech” /święty z chorągwią.
Ołtarz główny
Ołtarz główny pod wezw. Trójcy Przenajświętszej, zbudowany w 1874 roku z piaskowca i gipsu wg projektu Felixa Księżarskiego, w stylu klasycznym, konsekrowany w 1893 r. przez kard. Albina Sas Dunajewskiego.
W centrum znajduje się barokowy obraz olejny Świętej Trójcy na płótnie. Utrzymany jest on w tonacji brązów, malował Czechwoicz.
Patrząc en face na obraz, po lewej stronie widzimy Chrystusa siedzącego w obłokach. Jego nagie ciało przepasane jest białym płótnem. W lewej ręce trzyma stojący, lekko oparty na Jego ramionach krzyż. Zgięta w łokciu prawa ręka Chrystusa oparta na piersi, wskazującym palcem pokazuje krzyż. Za głową Chrystusa promieniuje światło. Lewa noga Chrystusa jest zgięta pod siebie, prawa bardziej wyprostowana wysunięta do przodu.
Po prawej stronie siedzi Bóg Ojciec z rozłożonymi rękoma w białej tunice, którą przykrywa wierzchnia czerwona szata, będąca w formie kapy. Bóg Ojciec przepasany jest sznurem. Za głową Boga Ojca zarysowany jest trójkąt – Znak Opatrzności Bożej.
Między Chrystusem a Bogiem Ojcem w świetlistej poświacie ukazany jest Duch Święty w postaci gołębicy.
W dolnej części obrazu na banderoli znajduje się napis w języku łacińskim: „Gloria Patri et Filii et Spiritui Sancti sicum erat in printipio et nunc et semper et in secula seculorum”.
Obok obrazu wznoszą się po bokach dwie kolumny korynckie żłobione, metalowe, w złotym kolorze. Po bokach znajdują się gipsowe postacie świętych – podobno według rysunku Jana Matejki. Z lewej strony ołtarza – Święty Stanisław biskup Krakowski, z prawej – Święty Wojciech.
W zwieńczeniu ołtarza głównego ołtarza głównego znajduje się obraz olejny, przedstawiający trzech aniołów. Główną postacią jest anioł ubrany w niebieską szatę, trzymający w rękach księgę w czerwonych okładkach. Po jego bokach przedstawieni są aniołowie podtrzymujący księgę – z lewej strony ubrany w szatę zieloną, z prawej zaś w fioletową. Trzy te postacie kroczą w obłokach. Nad tymi postaciami unoszą się w chmurach aniołowie, którym widoczne są głowy i skrzydła.
Po prawej stronie i lewej, na zwieńczeniu ołtarza głównego, ponad zewnętrznymi kolumnami znajdują się gipsowe figury około metrowej długości.
Po lewej stronie – św. Jana Kanty, po prawej – św. Kazimierz.
Mensa ołtarza jest z białego marmuru, pod mensą kwadratowe antepedium. Nad mensą wznosi się pancerne tabernakulum. Nad tabernakulum wznosi się barokowy tron-baldachim na czterech kolumnach. Pomiędzy tylnymi kolumienkami znajduje się drewniany symbol IHS z promieniami w koło się rozchodzącymi.
Ołtarz i pulpit są z czarnego marmuru (aktualnie zabudowane) . Mensa ołtarza opiera się na dwóch marmurowych, zwężających się ku dołowi podporach.
Ołtarz ten konsekrował Ks. Kardynał Karol Wojtyła 23.IV.1973 r.
Ołtarze boczne
W kościele znajdują się cztery ołtarze boczne, w stylu klasycystycznym. Są to:
ołtarz Najświętszego serca Pana Jezusa, ołtarz św. Franciszka, ołtarz Matki Boskiej Częstochowskiej i ołtarz św. Barbary
Każdy z nich ma w centrum niszę, w której jest albo obraz, albo figura, otoczona ramą w złotym kolorze. Po bokach ramy wznoszą się kolumny toskańskie, z głowicami korynckimi. Po bokach ołtarzy obok kolumn ustawione są rzeźbione postacie świętych. Ponad kolumnami i ramą zaznaczone belkowanie.
Fryz jest ozdobiony rzeźbionymi w drzewie motywami roślinnymi. Ponad gzymsem pomiędzy żłobionymi pilastrami każdego ołtarza znajduje się obraz. Fronton stanowi zwieńczenie każdego z ołtarzy. Do szczytu frontonu każdego ołtarza przytwierdzony jest drewniany krzyż.