„A ojciec Twój, który widzi w ukryciu odda tobie”.
„ Jakie wyrzeczenia mam podjąć w tym Wielkim Poście?” – wielu z nas to pytanie przychodzi do głowy, gdy rozpoczynamy ten święty czas.
Zrezygnować ze słodyczy? A może pościć w piątki o chlebie i wodzie? Zabrać się wreszcie za codzienne , regularne czytanie Pisma Świętego? Wspomóc jakąś organizację charytatywną np. Caritas czy tez inną? Istnieją zatem niezliczone możliwości włączenia się w tradycyjne praktyki wielkopostne, jakimi są modlitwa, post i jałmużna.
A może w tym roku zamiast pytać co mamy zrobić, jakie praktyki wielkopostne podjąć, postawmy sobie pytanie, dlaczego w ogóle to robimy. Jaki jest sens i cel tych działań?
W Ewangelii na Środę Popielcową, rozpoczynającą ten święty czas, Jezus ostrzega swych słuchaczy, aby nie modlili się czy też pościli, ani nie wykonywali uczynków pobożnych na pokaz, żeby zrobić wrażenie na innych. Zaleca, aby czynili to w ukryciu przed ludźmi, a tylko dla Ojca niebieskiego. Wtedy zbliżą się Niego i to będzie ich nagrodą.
Myślenie o tym, dlaczego, a nie co czynimy, wyrywa nas także z koncentracji na naszym własnym wysiłku i jego wynikach.
Jeśli twoja wola okaże się za słaba i jednak zjesz ten przysłowiowy kawałek czekolady, którego miałeś się wyrzec, będzie to dla ciebie kolejna okazja, by zwrócić się do Pana i ofiarować Mu swoje słabości – kolejna okazja, by uświadomić sobie, jak bardzo potrzebujesz Jego łaski i mocy na co dzień.
Podejmij więc wielkopostne postanowienia i umartwienia, staraj się jak najlepiej je wypełniać. Ale pamiętaj również o tym, czemu mają one służyć. Ich celem jest to, by Bóg skruszył twoje serce, napełniając je miłością, miłosierdziem i wszelkimi łaskami, jakich pragnie ci udzielać. Oto w jaki sposób odda tobie. A to się liczy.
Opr. xjs